فضای شهرمان دزفول پایتخت مقاومت ایران دوباره شبیه دوران جنگ شده بود ،دورانی که مردم بیدار دزفول دوشادوش هم برای جنگ با استکبار فعلیت می کردند. دیار دارالمومنین نشان داده که همیشه پادررکاب است .عشق را در چشم سطوح مختلف سنی (پیر وجوان) واقشــــار گوناگون می دیدی .اشک شوق در چشم مادران وخانواده های شهدا که به استقبال فرزندشان آمده بودند دیده می شد. انها همان خانواده هایی بودند که وقتی فرزندشان تصمیم گرفت به ندای هل من ناصرا ینصرنی حسین زمان لبیک بگوید به فرزندشان گفتند: شریعت محمد را را یاری کنید اینجا از ان مواقعی است که .نمی توانی بنویسی ،بغض گلویت را می فشرد ،کربلایی دیگراست ،یاران حسین امده اند............
در بین 37 شهید غواص و خطشکنی که به دزفول منتقل شد یک شهید احراز هویت شده شهرمان به نام شهید «عبدالامیر رمی » نیز دیده میشود.
شهید «عبدالامیر رمی»متولد یکم شهریور ۱۳۴۶ است که در دی ماه ۱۳۶۵ در ۱۹ سالگی به درجه رفیع شهادت نائل و پس از ۲۹ سال پیکر مطهر این شهید شناسایی و به خاک پاک میهن اسلامی بازگردانده شد.
مراسم وداع با پیکر این ماهیان عاشق که از شنبه ساعت 9:20 پس از استقبال در ورودی دزفول به محل شروع مراسم تشییع ،در میدان رودبند منتقل شدند ،کاروان آیه های نور، مسیر خیابان ۴۵ متری، خیابان امام خمینی(ع) شمالی، حرم سبزقبا(ع) و مصلای امام علی(ع) دزفول را طی نمود.